ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਗੱਡੀ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਚੁੰਬਕੀਯੋਗ ਕੰਕਰੀਟ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰਜ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ

EV ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਰੁਕਾਵਟ ਇਸਦੀ ਮੰਜ਼ਿਲ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੈਟਰੀ ਦੇ ਖਤਮ ਹੋਣ ਦਾ ਡਰ ਹੈ। ਉਹ ਸੜਕਾਂ ਜੋ ਤੁਹਾਡੀ ਕਾਰ ਨੂੰ ਚਾਰਜ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਗੱਡੀ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹੋ, ਉਹ ਹੱਲ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਨੇੜੇ ਆ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।
ਬੈਟਰੀ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਦੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਵਾਹਨਾਂ ਦੀ ਰੇਂਜ ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਅਜੇ ਵੀ ਇਸ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਗੈਸੋਲੀਨ ਨਾਲ ਚੱਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹਨ, ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਉਹ ਸੁੱਕੀਆਂ ਚੱਲਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਈਂਧਨ ਭਰਨ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।
ਇੱਕ ਹੱਲ ਜਿਸਦੀ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਆਨ-ਦ-ਰੋਡ ਚਾਰਜਿੰਗ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨਾ ਤਾਂ ਜੋ ਕਾਰ ਚਲਾਉਂਦੇ ਸਮੇਂ ਬੈਟਰੀ ਚਾਰਜ ਕਰ ਸਕੇ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਮਾਰਟਫ਼ੋਨ ਨੂੰ ਵਾਇਰਲੈੱਸ ਚਾਰਜਰਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਤਕਨੀਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਚਾਰਜ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਉੱਚ-ਤਕਨੀਕੀ ਚਾਰਜਿੰਗ ਉਪਕਰਣਾਂ ਨਾਲ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮੀਲ ਹਾਈਵੇਅ ਨੂੰ ਅਪਗ੍ਰੇਡ ਕਰਨਾ ਕੋਈ ਮਜ਼ਾਕ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਤਰੱਕੀ ਹੁਣ ਤੱਕ ਹੌਲੀ ਰਹੀ ਹੈ। ਪਰ ਹਾਲੀਆ ਘਟਨਾਵਾਂ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਅੱਗੇ ਵਧ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਪਾਰਕ ਹਕੀਕਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ, ਇੰਡੀਆਨਾ ਡਿਪਾਰਟਮੈਂਟ ਆਫ ਟਰਾਂਸਪੋਰਟੇਸ਼ਨ (INDOT) ਨੇ ਪਰਡਿਊ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਤੇ ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਮੈਗਮੈਂਟ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਾਂਝੇਦਾਰੀ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਜੋ ਇਹ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕੇ ਕਿ ਕੀ ਚੁੰਬਕੀ ਵਾਲੇ ਕਣਾਂ ਵਾਲਾ ਸੀਮਿੰਟ ਇੱਕ ਕਿਫਾਇਤੀ ਸੜਕ ਚਾਰਜਿੰਗ ਹੱਲ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਵਾਇਰਲੈੱਸ ਵਾਹਨ ਚਾਰਜਿੰਗ ਤਕਨਾਲੋਜੀਆਂ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹਨ ਜਿਸਨੂੰ ਇੰਡਕਟਿਵ ਚਾਰਜਿੰਗ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੋਇਲ 'ਤੇ ਬਿਜਲੀ ਲਗਾਉਣ ਨਾਲ ਇੱਕ ਚੁੰਬਕੀ ਖੇਤਰ ਬਣਦਾ ਹੈ ਜੋ ਨੇੜਲੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਕੋਇਲ ਵਿੱਚ ਕਰੰਟ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਚਾਰਜਿੰਗ ਕੋਇਲ ਨਿਯਮਤ ਅੰਤਰਾਲਾਂ 'ਤੇ ਸੜਕ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਕਾਰਾਂ ਪਿਕ-ਅੱਪ ਕੋਇਲਾਂ ਨਾਲ ਲੈਸ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਚਾਰਜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਪਰ ਇੱਕ ਸੜਕ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮੀਲ ਤਾਂਬੇ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਵਿਛਾਉਣਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਮਹਿੰਗਾ ਹੈ। ਮੈਗਮੈਂਟ ਦਾ ਹੱਲ ਰੀਸਾਈਕਲ ਕੀਤੇ ਫੈਰਾਈਟ ਕਣਾਂ ਨੂੰ ਸਟੈਂਡਰਡ ਕੰਕਰੀਟ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਚੁੰਬਕੀ ਖੇਤਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੇ ਵੀ ਸਮਰੱਥ ਹਨ, ਪਰ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਕੀਮਤ 'ਤੇ। ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦਾ ਉਤਪਾਦ 95 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਤੱਕ ਦੀ ਪ੍ਰਸਾਰਣ ਕੁਸ਼ਲਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ "ਸਟੈਂਡਰਡ ਰੋਡ ਬਿਲਡਿੰਗ ਸਥਾਪਨਾ ਲਾਗਤ" 'ਤੇ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਨੂੰ ਅਸਲ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਲੱਗੇਗਾ। ਇੰਡੀਆਨਾ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਵਿੱਚ ਲੈਬ ਟੈਸਟਿੰਗ ਦੇ ਦੋ ਗੇੜ ਅਤੇ ਹਾਈਵੇਅ 'ਤੇ ਸਥਾਪਨਾ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਚੌਥਾਈ ਮੀਲ ਟ੍ਰਾਇਲ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। ਪਰ ਜੇਕਰ ਲਾਗਤ ਬੱਚਤ ਅਸਲੀ ਸਾਬਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਪਹੁੰਚ ਇੱਕ ਗੇਮ-ਚੇਂਜਰ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਕਈ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਰੋਡ ਟੈਸਟਬੈੱਡ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਚੱਲ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਵੀਡਨ ਹੁਣ ਤੱਕ ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਹੈ। 2018 ਵਿੱਚ, ਸਟਾਕਹੋਮ ਦੇ ਬਾਹਰ 1.9 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਸੜਕ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਰੇਲਵੇ ਵਿਛਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਇਸਦੇ ਅਧਾਰ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਇੱਕ ਚਲਣਯੋਗ ਬਾਂਹ ਦੁਆਰਾ ਵਾਹਨ ਨੂੰ ਸ਼ਕਤੀ ਸੰਚਾਰਿਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਜ਼ਰਾਈਲੀ ਕੰਪਨੀ ਇਲੈਕਟਰੀਓਨ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਇੱਕ ਇੰਡਕਟਿਵ ਚਾਰਜਿੰਗ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਬਾਲਟਿਕ ਸਾਗਰ ਵਿੱਚ ਗੋਟਲੈਂਡ ਦੇ ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਇੱਕ ਮੀਲ ਲੰਬੇ ਆਲ-ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਟਰੱਕ ਨੂੰ ਚਾਰਜ ਕਰਨ ਲਈ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇਹ ਸਿਸਟਮ ਸਸਤੇ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਪਹਿਲੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਦੀ ਲਾਗਤ ਲਗਭਗ 1 ਮਿਲੀਅਨ ਯੂਰੋ ਪ੍ਰਤੀ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ($ 1.9 ਮਿਲੀਅਨ ਪ੍ਰਤੀ ਮੀਲ) ਹੋਣ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜੇ ਟੈਸਟ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਦੀ ਕੁੱਲ ਲਾਗਤ ਲਗਭਗ $12.5 ਮਿਲੀਅਨ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਰਵਾਇਤੀ ਸੜਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਮੀਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਲਾਗਤ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਨਵੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਸਮਾਰਟ ਨਿਵੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਆਟੋਮੇਕਰ ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਜਾਪਦੇ ਹਨ, ਜਰਮਨ ਆਟੋ ਕੰਪਨੀ ਵੋਲਕਸਵੈਗਨ ਪਾਇਲਟ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਵਾਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਵਾਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਚਾਰਜਿੰਗ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਨੂੰ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਕੰਸੋਰਟੀਅਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ।
ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਿਕਲਪ ਸੜਕ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਛੂਤ ਛੱਡਣਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਪਰ ਸੜਕ ਉੱਤੇ ਚਾਰਜਿੰਗ ਕੇਬਲ ਚਲਾਓ ਜੋ ਟਰੱਕਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰਜ ਕਰਨਗੀਆਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਟਰਾਮਾਂ ਚਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਰਮਨ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਕੰਪਨੀ ਸੀਮੇਂਸ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ, ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਫ੍ਰੈਂਕਫਰਟ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਲਗਭਗ ਤਿੰਨ ਮੀਲ ਸੜਕ 'ਤੇ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਕਈ ਟਰਾਂਸਪੋਰਟ ਕੰਪਨੀਆਂ ਇਸ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸਸਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਲਗਭਗ $5 ਮਿਲੀਅਨ ਪ੍ਰਤੀ ਮੀਲ, ਪਰ ਜਰਮਨ ਸਰਕਾਰ ਸੋਚਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਹਾਈਡ੍ਰੋਜਨ ਈਂਧਨ ਸੈੱਲਾਂ ਜਾਂ ਬੈਟਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸੰਚਾਲਿਤ ਟਰੱਕਾਂ 'ਤੇ ਜਾਣ ਨਾਲੋਂ ਸਸਤਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਹੈ। ਨਿਊਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ ਨੂੰ. ਸਮਾਂ ਮਾਲ ਦੀ ਢੋਆ-ਢੁਆਈ ਹੈ। ਦੇਸ਼ ਦਾ ਟਰਾਂਸਪੋਰਟ ਮੰਤਰਾਲਾ ਇਸ ਸਮੇਂ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਿੰਨ ਤਰੀਕਿਆਂ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨਾ ਹੈ।
ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਵਹਾਰਕ ਸੀ, ਆਨ-ਰੋਡ ਚਾਰਜਿੰਗ ਬੁਨਿਆਦੀ ਢਾਂਚੇ ਨੂੰ ਤੈਨਾਤ ਕਰਨਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਕੰਮ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਹਰ ਹਾਈਵੇ ਤੁਹਾਡੀ ਕਾਰ ਨੂੰ ਚਾਰਜ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਦਹਾਕੇ ਲੱਗ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਜੇ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਖਾਲੀ ਡੱਬੇ ਬੀਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹਨ।